SORKUN

Sorkun’um (1)

Seherin vaktinde esiyor yeller
Menekşeler, papatya, açıyor güller
Güllerin dalında öter bülbüller
Cennetin köşesi benim Sorkun’um

Çarşamba çayı tam ortadan akar
Ablalar oturmuş geyisi yıkar
Arife gününde mis gibi kokar
Cennetin köşesi benim Sorkun’um

Odun ateşinde ülübüler pişiyor
Tütüsü tepelerden ötelere aşıyor
Sinesinde gül-i reyhan yaşıyor
Cennetin köşesi benim Sorkun’um

Soğuktur suların pınarlarında
Gezerken bahçenin kenarlarında
ilkbahar, sonbahar yaz aylarında
Cennetin köşesi benim Sorkun’um

Bizim köyün ortası, tuzla tepesi
Seyran olur Cuma günün ertesi
Hayran olur gelenlerin hepsi
Cennetin köşesi benim Sorkun’um

Seyyahi, unutmaz geldiği yeri
Geldiğinde huzur bulduğu yeri
Bugünden değil, ezelden beri
Cennetin köşesi benim Sorkun’um

16 Şubat 2018 Istanbul

Sadece Sana Özel şiir kitabımızda yer alan
Kendi köyüme yazdığım bir şiir

- 76